Jedlinka - pałac z XVII w.

W źródłach historycznych pierwsze wzmianki o Tannhausen (Jedlince) dotyczą XIII wieku, kiedy to osada miała wchodzić w skład posiadłości Bolka I, księcia jaworsko - świdnickiego, syna Bolesława Rogatki. Dążąc do rozwoju gospodarczego swoich włości, popierał on kolonizacje w górskiej części księstwa, oraz zainicjował budowę całego łańcucha zamków na granicach, a zwłaszcza w Sudetach. Z tym procesem wiąże się powstanie warowni w Tannhausen, który do roku 1372 była administracyjnie powiązana z zamkiem w Rogowcu (Hornschloss) po czym weszła w skład majątku Grodno w Zagórzu Śląskim (Kynsburg) Był on zarządzany przez min. : słynnych rycerzy – rabusiów (w burzliwym okresie wojen husyckich zamek był nazywany "gospodą morderców”) , Mathiasa von Logau (jednego z kandydatów do korony polskiej podczas pierwszych wolnych elekcji) oraz Rudolfa II Habsburga (zwanego cesarzem alchemików). Przed rokiem 1611 Tannhausen zostało wydzielone z majątku Grodno. Pierwszym niezależnym właścicielem został Heinrich von Kuhl i w posiadaniu jego potomków majątek był w burzliwym okresie wojny trzydziestoletniej (1618 – 1648). Przełom XVII i XVIII w to czas częstych zmian właścicieli majątku, aż do roku 1721, kiedy to Tannhausen nabywa austriacki generał, marszałek polny Hans Christoph baron von Seher - Thoss (1721- 1743).

DAWNIEJ

 

Czołpino - latarnia z 1875r.

Latarnia Czołpino jest jedną z nielicznych latarni, która jest oddalona od skupisk ludzkich. Jest położona w odległości 1000 metrów od brzegu, pomiędzy miejscowościami Łeba i Rowy, w samym sercu Słowińskiego Parku Narodowego. Wznosi się na wysokość 25 metrów na wysokiej zalesionej wydmie (55 m n.p.m). została wybudowana w latach 1872-75 – z cegły na podstawie kamiennej o średnicy 9 m. Początkowo był spalany olej, dopiero w latach trzydziestych XX w. została podłączona elektryczność. Latarnia została udostępniona do zwiedzania dopiero w latach 90, ponieważ tuż w okolicy była Rakietowa Jednostka Wojskowa i wszystko było tajne.

Dane techniczne: 
* Położenie: 54°43'12" N 17°14'37" E
* Wysokość wieży: 25,2 m 
* Wysokość światła: 75 m n.p.m.
* Zasięg światła: 21 Mm (38,9 km)
* Sektor widzialności światła: 048°-261°(213°)
* Charakterystyka światła: Przerywane grupowe

• Przerwa: 2 s
• Światło: 1 s
• Przerwa: 2 s
• Światło: 3 s
• Okres: 8 s

DAWNIEJ 

 

Włodzicka Góra - 757 m n.p.m.

Wieża widokowa na Włodzickiej Górze – zbudowana w 1927 r. na najwyższym szczycie Wzgórz Włodzickich, w pobliżu Świerk Dolnych, w Polsce, położona jest w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Nowa Ruda.
Inicjatorem budowy wieży był aptekarz August Roderfeld ze Świerków. Pierwotnie myślano o wzniesieniu pawilonu widokowego. Architekt Gerhard Ferche wykonał projekt przyszłej wieży. Budowa rozpoczęła się w sierpniu, wykonawcą byl firma Baugeschaft W.Henke.
Była to budowla w postaci smukłej, kwadratowej wieży wysokiej na 14,6 m z tarasem widokowym nakrytym namiotowym daszkiem, wykonana z betonu i pustaków wykonanych z miejscowego melafiru.. W przyziemiu wieża była rozbudowana o bufet-schron, zbudowany na planie kwadratu. Powstała w 1927 r. W 1934 r. nadano jej imię Paula von Hindenburga. Na zboczu góry znajdują się pozostałości obiektów do załadunku i transportu kamienia z pobliskiego kamieniołomu.
Planowaną budowę nowej wieży zrealizowano w 2018 r. Uroczyste otwarcie nastąpiło 19 października 2018 r.

DAWNIEJ 

Będzin - zamek z XIV w.

Zamek będziński położony na wysokiej skarpie na lewym brzegu Czarnej Przemszy stanowi przykład budownictwa obronnego z połowy XIV w. Był ważnym ogniwem systemu obronnego zachodniej granicy Polski przed najazdami od strony śląska i Czech. Czuwał również nad bezpieczeństwem wodnych i lądowych dróg handlowych, m. in. traktu handlowego ze śląska do Krakowa. Zamek odnotowany jest w dokumentach od 1349 roku, kiedy to wymieniono Wiernka - burgrabiego będzińskiego. Wspominają o nim również Jan z Czarnkowa i Jan Długosz w spisie warownych budowli wzniesionych przez Kazimierza Wielkiego. Zamek i przylegająca do niego osada targowa, która w 1358 r. otrzymuje prawa miejskie były świadkiem wielu ważnych wydarzeń historycznych. W 1364 r. gościł tu Karol IV cesarz niemiecki i król czeski. W 1434 r. na zamku zawarto ugodę pomiędzy panami śląskimi i małopolskimi w sprawie zwalczania przygranicznych rabusiów a w 1588 zostały tu zawarte "Pakty będzińsko - bytomskie" zobowiązujące Maksymiliana Habsburga do zrzeczenia się pretensji do tronu polskiego. W murach zamkowych gościli królowie polscy - w 1574 r. Henryk Walezy, w 1683 Jan III Sobieski, w drodze pod Wiedeń a w 1697 August II Mocny. XIV - wieczny zamek postawiono na reliktach wczesnośredniowiecznego grodu z IX - XIII wieku. W połowie XIV w., wzniesiono wieżę czworoboczną, do której nieco później dobudowano budynek mieszkalny. Zespół budowli otoczony został dwoma obwodami murów kamiennych rozdzielonych międzymurzem. Do zamku górnego od zachodu przylegało podzamcze, otoczone dodatkowym murem z czworoboczną basztą i wieżą bramną, które były sprzężone z murami miejskimi. W 1616 r. spaliła się część miasta wraz z zamkiem, który odbudowano, dostosowujac go wtedy do celów bardziej rezydencjalnych niż obronnych. Czterdzieści lat później w czasie najazdu szwedzkiego znowu zostaje zniszczony i przez cały XVIII w. budowla pozostaje w ruinie. Romantyczną neogotycką restaurację zamku przeprowadzono w 1834 r. Hr. Edward Raczyński z ramienia Banku Polskiego powierza odbudowę zamku Franciszkowi Marii Lanci. Do surowej, gotyckiej bryły wprowadzono elementy pseudogotyckiej architektury - krenelaże na murach i wieżach, ceglane obramowania okien, ślepe mahikuły. W obiekcie miała zostać ulokowana Szkoła Akademiczno - Górnicza. Po odbudowie zaniechano jednak tego projektu. Opuszczony przez użytkowników znów popadł w ruinę. Pierwsze próby odbudowy podjęto już po I wojnie światowej. Ostatecznie zamek odbudowano i od 1956 roku przekazano na siedzibę Muzeum Zagłębia w Będzinie.

KIEDYŚ 

Stilo - latarnia z 1906r.

Latarnia położona jest w miejscowości Osetnik (dawniej Stilo), niedaleko Sasina, znajduje się pomiędzy Latarnią Morską Czołpino, a Latarnią Morską Rozewie. Wieża latarni położona jest na wierzchołku wydmy, odległej około 1000 m od morza. Latarnia zbudowana jest na szesnastokątnym fundamencie. Korpus jest wykonany z elementów żeliwnych, łączonych śrubami i uszczelnianych ołowiem. została zbudowana w latach 1904-1906 według projektu niemieckiego architekta Waltera Körtego. Laterna została wykonana z drewna przez firmę "Julius Pintsch" z Berlina. Pierwotnie zainstalowano lampę łukową zasilaną prądem stałym o napięciu 110 V. W roku 1926 przeprowadzono modernizację, wprowadzając oświetlenie żarówką o mocy 2000 W i instalując rezerwowe oświetlenie gazowe. W roku 2006, w stulecie otwarcia latarni, przeprowadzono remont, m.in. pokryto korpus całkowicie nową warstwą malarską, której kolory są charakterystyczną cechą latarni Stilo.

Dane techniczne: 
* Położenie: 54°47'12" N 17°44'02" E
* Wysokość wieży: 33,40 m 
* Wysokość światła: 75 m n.p.m.
* Zasięg światła: 23,5 Mm (43,522 km)
* Sektor widzialności światła: 151°-102°
* Charakterystyka światła: błyskowe grupowe

• Błysk: 0,3 s
• Przerwa: 2,2 s
• Błysk: 0,3 s
• Przerwa: 2,2 s
• Błysk: 0,3 s
• Przerwa: 6,7 s
• Okres: 12,0 s

Jastarnia - latarnia z 1950r.

 Latarnia położona jest w mieście Jastarnia na Mierzei Helskiej, pomiędzy Latarnią Morską Rozewie a Latarnią Morską Hel. Pierwszą latarnię w Jastarni zbudowano w 1938 roku i przetrwała tylko jeden rok. W 1950 roku postawiono nową latarnię w Jastarni.

Latarnia jest najniższa na polskim wybrzeżu .Latarnia jest jedną z dwóch polskich latarń morskich całkowicie metalowych, wykonana została z elementów starego nautofonu Stilo. Drugą metalową latarnią jest latarnia Stilo.

Dane techniczne: 
* Położenie: 54°42'01" N 18°40'58" E
* Wysokość wieży: 13,5 m 
* Wysokość światła: 22 m n.p.m.
* Zasięg światła: 15 Mm (48,2 km)
* Sektor widzialności światła: 151°-102°
* Charakterystyka światła: 

Kodowe Morse’a Mo(A) (Litera A według alfabetu Morse’a)

• Światło: 2 s
• Przerwa: 2 s
• Światło: 7 s
• Przerwa: 9 s
• Okres: 20