Neorenesansowy pałac z 1865 r. zawdzięcza swój wygląd znanemu wrocławskiemu architektowi Karlowi Lüdecke. Budynek jest asymetryczny, ma charakter pałacowy. Tą czterokondygnacyjną budowlę zbudowano na planie zbliżonym do prostokąta i nakryto dachem dwuspadowym. Pałac ma zwartą, ale skomplikowaną bryłę, bogatą w wykusze i cofnięcia elewacji. Ścianę frontową z 52 oknami zdobią: duży herb rodzinny na centralnej sterczynie i małe herby nad oknami. Główne wejście prowadzi przez ganek w formie portyku wspartego na kolumnach doryckich. Elewacje są zdobione gierowanymi gzymsami i boniowaniem na wysokości parteru. Okna posiadają ozdobne opaski z wyeksponowanymi klińcami. Zespół zabudowań najokazalej prezentuje się od strony ogrodów, do których prowadzą dwupoziomowe i dwutraktowe schody. Elewacja ogrodowa jest urozmaicona arkadami. Tam też umieszczona jest wieża z lukarnami zwieńczona kopułą, pokryta ocynkowaną blachą. Rant dachu zdobią, stylizowane na antyczne, obeliski i wazy.
0 Komentarzy