Ruiny zamku królewskiego na wysokim, skalistym wzgórzu wapiennym. Zamek zbudowany przez Kazimierza Wielkiego zapewne w połowie XIV w. był związany z systemem obronnym granicy państwa od strony Śląska. W r. 1370 nadany został przez Ludwika Węgierskiego Władysławowi Opolczykowi, a w r. 1396 odebrany zbrojnie przez Władysława Jagiełłę. Można przypuszczać, że w XV i XVI w. był rozbudowany przez Myszkowskich i Męcińskich. Pierwotny zamek znajdował się na najwyższym szczycie skały, od północy. Pozostały tu ruiny wieży o okrągłym zarysie. Lata świetności zamku trwały do roku 1657, w którym to został on mocno zniszczony przez Szwedów. Po wojnach szwedzkich w XVII i XVIII w. zamek zaczął popadać w ruinę. Gdy Król Jan III Sobieski w drodze do Krakowa – miejsca koncentracji wojsk polskich przed odsieczą wiedeńską – w 1683 r. zatrzymał się na Zamku Bobolice, musiał nocować w namiocie. Wieża była doskonałym pynktem obserwacyjnym oraz komunikacyjnym z rycerzami w sąsiednim zamku Mirów. W dzisiejszym stanie badań nie można określić poszczególnych etapów rozbudowy. Badania prowadził Włodziwierz Błaszczyk. Po drugiej wojnie światowej mury zamku zostały częściowo rozebrane i posłużyły do budowy drogi łączącej Bobolice z Mirowem. Pod koniec XX wieku, rodzina Laseckich – obecnych właścicieli zamku – podjęła wyzwanie uratowania tego pięknego zabytku przed całkowitą zagładą. Na zlecenie przedstawicieli rodziny: Senatora Jarosława W. Laseckiego, jego brata Dariusza Laseckiego i przy pomocy najlepszych polskich naukowców, przeprowadzono prace archeologiczne, zabezpieczające i rekonstrukcyjne, mające na celu uratowanie tego zabytku o narodowym znaczeniu.
Bobolice - zamek - XIV w.
Ruiny zamku królewskiego na wysokim, skalistym wzgórzu wapiennym. Zamek zbudowany przez Kazimierza Wielkiego zapewne w połowie XIV w. był związany z systemem obronnym granicy państwa od strony Śląska. W r. 1370 nadany został przez Ludwika Węgierskiego Władysławowi Opolczykowi, a w r. 1396 odebrany zbrojnie przez Władysława Jagiełłę. Można przypuszczać, że w XV i XVI w. był rozbudowany przez Myszkowskich i Męcińskich. Pierwotny zamek znajdował się na najwyższym szczycie skały, od północy. Pozostały tu ruiny wieży o okrągłym zarysie. Lata świetności zamku trwały do roku 1657, w którym to został on mocno zniszczony przez Szwedów. Po wojnach szwedzkich w XVII i XVIII w. zamek zaczął popadać w ruinę. Gdy Król Jan III Sobieski w drodze do Krakowa – miejsca koncentracji wojsk polskich przed odsieczą wiedeńską – w 1683 r. zatrzymał się na Zamku Bobolice, musiał nocować w namiocie. Wieża była doskonałym pynktem obserwacyjnym oraz komunikacyjnym z rycerzami w sąsiednim zamku Mirów. W dzisiejszym stanie badań nie można określić poszczególnych etapów rozbudowy. Badania prowadził Włodziwierz Błaszczyk. Po drugiej wojnie światowej mury zamku zostały częściowo rozebrane i posłużyły do budowy drogi łączącej Bobolice z Mirowem. Pod koniec XX wieku, rodzina Laseckich – obecnych właścicieli zamku – podjęła wyzwanie uratowania tego pięknego zabytku przed całkowitą zagładą. Na zlecenie przedstawicieli rodziny: Senatora Jarosława W. Laseckiego, jego brata Dariusza Laseckiego i przy pomocy najlepszych polskich naukowców, przeprowadzono prace archeologiczne, zabezpieczające i rekonstrukcyjne, mające na celu uratowanie tego zabytku o narodowym znaczeniu.
0 Komentarzy